مقاله بررسي چگونگي نوآوري در سازمانها و فعاليت هاي تحقيق و توسعه
چكيده
مهمترين ابزارها براي پيشرفت صنعت و سازمان و پيشتاز بودن آن در سطح بينالمللي، استفاده از نوآوري است. نوآوري به صورت اتفاقي و شانسي بهوجود نميآيد بلكه بايد محيط و شرايطي مناسب براي آن فراهم شود ضمن اينكه ساختار و فرهنگ سازمانها نيز بايد براي اين امر آماده باشد. سازمانهاي نوين براي استفاده از اين منبع مهم تغييراتي را در خود ايجاد نموده كه آنها را با سازمانهاي سنتي متمايز كرده است . با توجه به وظيفه و مسئوليت واحدهاي تحقيقوتوسعه از راههاي مناسب براي نهادينهكردن و پرورش نوآوري و كسب مزيتهاي رقابتي، تنظيم فرايندها و ساختار اين واحدهاست. اين واحدها بايد بتوانند فعاليتهايي از قبيل، هدايت، بررسي بازاري و فني ايدها و طرحها، توليد و ارائه محصول به صورت آزمايشي، بازنگري و رفع نواقص محصول و ارائه بهبازار، توليدوانتقال تكنولوژي را پوشش دهد. روشهاي فعاليت واحدهاي تحقيقوتوسعه و مهارتهاي آنها بسته به پيچيدگي بازار هدف، تخصصي بودن فعاليت، نوع و مقدار دانش مورد استفاده، جايگاه شركت در صنعت مربوطه، تركيب نيروي انساني و محدوديتهاي مالي و ... انتخاب ميشود. فرايندي كردن عملكرد يعني كمكردن وابستگي فعاليتها بهشخص و قابليت اثربخشي بيشتر و هزينه كمتر ضمن اينكه در فعاليتهاي تحقيقوتوسعهاي بايد به مديريت دانش و فنآوري، توجه ويژهاي به عمل آيد