پرستاران با پیروی از اسوه اخلاق و به کارگیری دستورهای نورانی ایشان، رابطه صمیمانه ای با بیماران ایجاد می کنند و چه بسا پرستارانی که با اخلاق نیک خود، بیماران را از چشمه محبت خویش سیراب می سازند و پایه های دوستی و مهربانی را پایدار می کنند. در سایه سار خوش اخلاقی پرستار، ناراحتی ها و نکوهش های بیماران که گاهی از روی اختیار هم صورت نمی گیرد، به مهر و محبت تبدیل می شود. پرستار با گشاده رویی، بهتر می تواند با ناملایمات روبه رو شود. اگر پرستار هم مانند بیمار، تحول نداشته باشد، لحظه های ناآرامی برای هر دو و مجموعه پزشکی پدید خواهد آمد.
فهرست مطالب:
- مقدمه
- رعایت اخلاق در روابط پرستار با بیمار
- ویژگی های یک پرستار خوب
- یاد خدا
- پارسایی
- زمان شناسی و استفاده از ابزارهای مناسب در کار
- اولویت بندی در کارها و تقسیم کار
- خوش رفتاری با بیمار
- حفظ آبروی دیگران
- احترام به بیمار
- سلام و احوال پرسی با بیمار
- نیکو سخن گفتن
- نرم خویی و سازگاری با بیماران
- فروتنی
- خدمت بی منت
- عیب پوشی
- شوخ طبعی
- آراستگی ظاهر